Rozdział 3

Filip siedział właśnie w wannie i zastanawiał się nad dzisiejszym wyjściem.
Owszem Marc bardzo mu się podobał ale on miał takie doświadczenia w tym aż głowa bolała. Wciąż wzdrygał się na wspomnienie swojego ostatniego " chłopaka" był taki szczęśliwy że Adam znalazł go w porę. Teraz pewnie by tu  nie siedział.
Zawsze pakował się w jakieś niebezpieczne sytuacje. A już jeśli chodzi o dom rodzinny w tym temacie chciało mu się po prostu płakać. Po tragicznej śmierci jego ukochanego taty mama najpierw radziła sobie ze wszystkim dobrze i niczego im nie brakowało. Ale  dwa lata po pogrzebie poznała swojego obecnego męża i było już coraz gorzej. Mimo że miał już prawie 18 lat wciąż bardzo się go bał, a siniaki bladły ostatnio coraz wolniej.
Obmywał właśnie teraz te z pleców i ramion. Gdyby chociaż był w stanie się postawić, ale był na to zbyt drobny. No i raz już to zrobił. Skończyło się miesiącem w szpitalu.

-Filip- do łazienki wszedł Adam, nie zrażony nagością przyjaciela- Nie to żebym cię poganiał ale i ja bym skorzystał z wanny
-O przepraszam- zawstydził się i sięgnął ręką po ręcznik
-Pokarz mi to- starszy chłopak stał nagle przy nim i delikatnie dotykał sińców na ciele przyjaciela- Kiedy?
-Dwa dni przed wyjazdem- spuścił wzrok
-Wiesz że u mnie masz zawsze miejsce- wyciągnął z szafki maść i zaczął smarować ostrożnie plecy Filipa
-Dziękuję ci ale  niedługo i tak wyjeżdżamy na studia więc i tak się uwolnię a jeśli chodzi o wakacje to chyba mamy plany- spojrzał  na niego
-Do matury zostały dwa miesiące jesteś pewny?- Adam  patrzył mu teraz w oczy. Jeśli użyje mocy przekona go do zmiany decyzji ale nie chciał robić tego przyjacielowi. Wierzył jednak w wolną wolę i nie byłoby w tym szczerości.
-Radziłem sobie tyle lat to i to przetrwam- posłał mu jeden ze swoich zniewalających uśmiechów i chłopak chcąc nie chcąc odpuścił- Pomożesz mi coś wybrać?
-Zawsze- roześmiał się

Marco stał przed lustrem i przyglądał się swojemu odbiciu. Liv nalegała że pomoże mu się przygotować czego nie mógł zrozumieć bo przecież zawsze ubierał się sam.
-Czy jesteś pewna?-Zapytał krewniaczkę
-Oczywiście. Zakocha się w tobie od razu- uśmiechnęła się do niego- Wiesz z tego co o tobie czytałam a Kronikach jakoś nigdy mi nie przyszło do głowy....
-Nie uważasz tego chyba za coś złego?- Przerwał jej
-W naszej rodzinie? Kto wie może trafiłeś najszczęśliwiej- i wróciła do czytanej książki
-Mój książę jesteś  pewny że nie powinienem ci towarzyszyć?- Luka oderwał wzrok od telewizora jego ostatniej nowej pasji
-Tak potrafię sobie poradzić- popatrzył na przyjaciela.  Tyle wieków się znali a on wiąż  go zaskakiwał
-Jeśli jednak....
-Nic się nie stanie. Poradzę sobie- Anioł był wyznaczony by pomóc mu poruszać się po współczesności i to zadanie wykonywał. A jeśli chodzi o wszystko inne to miał to pod kontrolą
-Nawet ze swoimi mocami już jesteś spóźniony- odezwała się dziewczyna i Marco spojrzał na zegarek po czym rozpłynął się w powietrzu. Był pewny że ona i Luka śmieją się z niego.

Filip zaczął się już denerwować i miał zamiar wracać do pensjonatu gdy zobaczył że Marc szybkim krokiem idzie w jego stronę
-Wybacz mi- odezwał się gdy stanął przed chłopcem. Wyglądał wspaniale. Miał na  sobie jasno zielony sweter dzięki któremu jego oczy jeszcze bardziej błyszczały i ciemne spodnie opinające zgrabne nogi. Mężczyźnie nagle zrobiło się gorąco.
-Już miałem iść- wyznał smutny
-Wszystko ci wynagrodzę- wziął go za rękę- Na co masz ochotę?- Musiał teraz się postarać. Tęsknił za dawnymi czasami. Wtedy wszystko było takie łatwe i mimo że taka miłość była wtedy zakazana to potrafił by go ochronić.
-Może najpierw coś zjemy. I opowiedz mi o sobie- uśmiechnął się i książę poczuł że nogi się po nim uginają
-Co tylko zechcesz- rozejrzał się po placu- Może pizza?
-Moje ulubione- roześmiał się Filip- masz jakiś dziwny akcent....
-Pochodzę z Norwegii. Dalekiej części ale spędziłem kilka lat w Stanach- szli obok siebie ale nie trzymali się za ręce. Co obaj dotkliwie odczuwali ale żaden nic z tym nie zrobił
-Ja sam zawsze chciałem wyjechać ale.... zresztą nie ważne- wiedział że się zagalopował. Marco jednak widział że chłopak jest bardzo nieszczęśliwy a on musiał mu pomóc, nie tylko dlatego że tak został nauczony ale głównie dlatego że czuł coś do Filipa. Coś bardzo głębokiego
-Chcę żebyś mi zaufał- stanął nagle przed nim i ujął delikatnie jego twarz w swoje dłonie- Potrafię ci pomóc uwierz mi
-To nie tak- zarumienił się. Te dłonie, te oczy. Marc był wspaniały i tak łatwo było można się w nim zakochać. Aż za łatwo, był niemal nie rzeczywisty- po prostu nie chcę psuć wieczoru.
-Tak łatwo nie odpuszczę- ale ruszyli dalej. Postanowił sobie że do końca randki dowie się jak bardzo chłopiec był zraniony i zrobi wszystko by to naprawić.

Jedzenie było całkiem smaczne a knajpka przytulna i dość cicha. To  sprzyjało rozmowie, a ta nie mogła się skończyć.
Filip nie mówił zbyt dużo o sobie za to gdy Marco wspomniał że jego daleka krewna była swego czasu znaną  malarką buzia mu się nie zamykała i nawet okazało się że zna jej pierwsze dzieło teraz już nie w małym zapomnianym kościółku ale w muzeum. Książę słuchał tego z uwagą ale również marzył o tych wspaniałych ustach. Nigdy mu się to nie zdarzyło. Jak to mówią ludzie w tych czasach " wpadł po uszy".
-...A teraz ty- Chłopak wbił w niego wzrok
-Nie wiele mam do powiedzenia. Kiedyś dużo podróżowałem a teraz pomagam ojcu w prowadzeniu rodzinnego interesu. Mam również brata bliźniaka, już po ślubie i z dzieckiem....
-A jakieś hobby?- Przerwał mu
-Lubię czytać- uśmiechnął się do niego- I to może głupio zabrzmi ale mam ogród
-Na pewno jest piękny- ten piękny zniewalający uśmiech- Gdzie jeszcze byłeś? Bo po polsku mówisz bardzo dobrze
-Dziękuję- tym  razem ujął jego małą ciepłą dłoń- kiedyś nawet zwiedziłem cały świat.... te większe państwa
-To musi być wspaniałe- rozmarzył się Filip- może po szkole- westchnął- Jesteś zżyty z rodziną?
-Bardzo- i już wiedział że to go boli- A ty?
-Kiedyś tak ale wiesz mój tata zginął w wypadku. Bardzo kocham mamą ona jednak wyszła za mąż raz jeszcze i wszystko się zmieniło.... Więcej ci nie powiem- znów się rozpromienił- Co powiesz na spacer Stare Miasto jest piękne
-Z tobą zawsze- wstał i odsunął krzesło chłopaka. Zrobi wszystko żeby pomóc chłopcu. Przecież zasługuje na wszystko co najlepsze. Musi porozmawiać z Adamem on na pewno wie więcej i powie mu o wszystkim dla dobra ukochanego.