Rozdział 12

Od ich pierwszego razu minęło już kilka miesięcy.
Sex w ich związku niczego nie zmienił. Marco wciąż uważał Filipa za najwspanialsze stworzenie na świecie. A chłopak kochał mocniej niż kiedykolwiek.
Czarne Sale pod wpływem nowoczesnego spojrzenia Filipa odżyły. Saga uwielbiała opowieści o nowym świcie o tym jak się tam żyje kobietom, o strojach. Ulvar stał się jednym z najlepszych przyjaciół Filipa. Nie zastąpił Adama ale spędzali ze sobą wiele czasu i dogadywali się wspaniale.
Chłopak przyzwyczaił się do jego strasznego wyglądu i już nie wyobrażał sobie że to tylko złudzenie.
Lucyfer odnalazł wspólny język z ukochanym syna w postaci historii. Owszem Pan Piekła znał ją lepiej ale mimo to był zaskoczony tym co wiedział chłopak.
Marco miał bardzo dużo pracy i  często ubolewał nad tym że nie mogą spędzać ze sobą każdej sekundy ale gdy już mieli dla siebie czas było pięknie. Spacery, kąpiele, czy nawet leżenie i czytanie sobie na głos w łóżku pod kocem. Kochali się często i po kilku tygodniach Marco zdobył się na odwagę i pozwolił ukochanemu wejść w jego ciało.
Dla nich obu było to nowe doświadczenie ale koniec końców stwierdzili że wcześniejszy układ odpowiada im bardziej.

Jeżeli było coś co przyćmiłoby szczęście Filipa to tęsknota za przyjacielem i za matką. Często pytał o nich te demony które Marco wyznaczył do pilnowanie tej dwójki i był zadowolony że tak dobrze im się wiedzie.
Adam spotkał w Krakowie Liv która po zniknięciu Marco i Luka została tam i nawet sprowadziła swoją kuzynkę żeby nie czuć się samotna. Ludzie Lodu nie mogli być sami przez dłuższy czas.
Przyjaciel zakochał się w dziewczynie bez pamięci. Wiele ich łączyło i byli wspaniałą parą. W końcu odnalazł szczęście.
Mama zmieniła dom na małe mieszkanko w centrum Rzeszowa i znalazła pracę w sklepie za rogiem to może nie było dużo ale w końcu odnalazła spokój i nawet przyjaciółkę która swatała go ze swoim bratem. Mężczyzna prowadził mały gabinet weterynaryjny i był wdowcem z dwójką dzieci. Bardzo ją polubił i dbał o nową znajomość. Filip trzymał za nich kciuki.

Chłopak spotkał też Duchy Opiekuńcze rodziny. Ci wszyscy wspaniali panowie z dawnych czasów i te piękne damy wszyscy obdarzeni wspaniałymi mocami.
Lubił ich wszystkich ale nie często się tu zjawiali.

-Kochany wszystko dobrze?- Marco obudził się właśnie i zobaczył że ukochanego nie ma w łóżku tylko siedzi na dużym parapecie przy oknie wychodzącym na ogród. Chłopak zwrócił twarz ku niemu. Miał policzki mokre od łez ale uśmiechał się lekko
-Wciąż nie mogę uwierzyć że jestem taki szczęśliwy. Boję się że się obudzę i wszystko będzie jak dawniej- książę znalazł się obok niego i przytulił go do siebie mocno całując policzki i zlizując słone kropelki
-To wszystko prawda mój kochany i tak już będzie zawsze- spojrzał mu w oczy- zrobię wszystko by sprawić żebyś był szczęśliwy, żeby niczego ci nie zabrakło
-Mam wszystko tu i teraz- w końcu odwzajemnił uścisk- Zabierz mnie do łóżka- wyszeptał
-Co tylko rozkażesz- uniósł go w silnych ramionach i  już kilka sekund później z ich sypialni dało się słyszeć jęki rozkoszy i westchnienia.
Życie było wspaniałe i takie już pozostanie.




                                                         

                                                                         KONIEC


Moi drodzy. Muszę z przykrością stwierdzić że to opowiadanie mi... nie wyszło. Nie jestem z niego zadowolona. Mimo to mam nadzieje że komuś jednak się spodobało. Dajcie mi znać.

Dziękuję za wszystkie komentarze i wsparcie.

Wciąż kontynuować będę:
http://opyaoisag.blogspot.com/ Zakochany Pierwotny i uciekający Opiekun
 http://opyaociw.blogspot.com/ Miłość i wojna